Ruhuma üflendi bir ömürlük kelebekler
Göğüs kafesimi gökyüzüne çeviren bu çırpınış,
Şairin sen bu Dünya’nın pencere önü çiçeğisin dediği yerde geldi bahar
Bir sarmaşığı mahzene çeviriyordu sensiz geçen günler
Derin kuyularda kalmış ateşim
Yürekleri tırmanarak gökyüzünü arıyordu
Güneşe hükmedilmiş gözlerinde kaldıkça
Örülmüş taşları yıktı
Bu kavuşma
Hacer Kelekci
Ruhu dinlendiren bir iki kıta