Sen kimsin ki sesini duyurmaya çalışıyorsun?” dedi bir seda…
Ben bir hiç’im Züleyha…
Ne ben/liğimi çok görebilirim, ne çoklukta kaybolabilirim…
Ne nefsimi yüceltebilirim, ne aşağılayıp yok sayabilirim…
Ben bir hiç’im Züleyha…
RAB’den aldığım izanla, keşfedebilirim içimdeki ben/i…
Hayatı tecrübe edip, yokluktan çokluğa adayabilirim bu ten/i…
Ben/de olanı paylaşıp, hiç’liğime yaren edebilirim sen/i…
İçsel yolculuğumu anlatıp, duyurabilirim herdaim sesimi…
Ne olduğumu sorgulamadan, varış noktalarına salabilirim kendimi…
Ben bir hiç’im Züleyha…
Hiç’likten BİRliğe ulaşmaya çalışan, yokluktan varlığa gark olan bir kulum âcizane…
Emine ŞAHİN