Dua eder gibi fısıltıyla, konuştum hep içime içime,
Uykuya dalar gibi huzurlu boynunda.
Karanlık bir mahzen yahut kapkara bir çukur..
Öyle derin, öyle kirli, öyle saklı içim,
Saklıyordum kendimi, kendimden dahi.
Rağmenlere sığdırdım tüm avuntularımı
Acılarımı avucuma koydum da, yuttum boğazımdaki düğümleri.
Ey kutsal, dupduru sevgi
Sitemim sana bugün, seslenişlerim hep ayrılığa;
Haklı mı şair, dahil mi ayrılık sevdaya?
Bitmesinin ardından bakmak istiyorum mısralara
Rüzgar estikçe, iliklerken gömleğimi,
Sahi gelir misin aklıma, yürürken Bursa’da?
Üşüdükçe, vurdukça her güneş sahilde alnıma,
Bırakıp işini gücünü, gelir misin yanıma?
Hatırlamak istiyorum en taze anılarımızı
Doludizgin, sarhoş.. kapısında bir meyhanenin.
Kahveyle değil çayla ayılmak istiyorum ben,
Sonra büsbütün çık içimden, özgür kalsın bu beden.
Ahh..
Emrivaki sevgi olmaz derler de, biz emrivaki ayrılalım;
Görelim, dahilse ayrılık sevdaya, özel kalalım.
Yıllar geçse de bir ukte, bir keşke..
Bir ah hep kalsın içimizde
Ben sevmeye, sevdaya hayranım.
Ayrılığın bile en sevgi dolu olanından
Bu yüzden kızgınım sana, bu yüzden dargın..
Anlaşabilmek için daha kaç yılgın at
Kaç kirli dudak..?
Geriye dönüşüm olmuyor yazdıklarıma
İnan ne hissettiğime dahi çokça yabancıyım.
Sahi kimim ben, neredeyim, sende kaldı kalbim.
Ama çıktık, inandık biz bu yola
İlla yoldaş lazımsa, kalbim sanaysa
Aklım bana emanet sevgili.
Çiçeklenmiş derya deniz, yolun sonu göz kırpıyor,
İçimden yürümek değil, koşmak geliyor.
Gidiyorum senden bihaber,
Görsen kal der, tutardın sevginin ellerinden..
Ama bilmiyorsun sevgili;
Görülür değil bu yol, uzanıyor kalbinden.
Özlem SARITAŞ