Prangalara vurulmuş yüreklerin sızıntısıydı.
Çaresizce bekleyen sabrın son sınırında,
Gelip geçici heves sanıldı.
Oysa evrende yaşayan Ademoğlu yanılırdı.
Sonu vardı her başlangıcın,
Başlangıçlar sonunu düşünmeyenlerindi.
Prangalı yüreklerin çaresiz gücü,
Sonunu getirmemekle mükellefti.
Yavaş yavaş kayboldu gözlerinin ırağında,
Gözlerin ırağı; gözden düşürmek idi.
O gün anladı İnsanoğlu,
Yüreğe alınan, elbet çıkarılacak idi.
Teslim etmekti kendini prangaya,
Çaresizliğin getirdiği son nokta bu idi.
Olsaydı bir başka yolu,
Başka yol ise, yolun sonuydu..
Arya DIRDIROĞLU