ruhumun yansıması aynada
bir resim gibi sanki yıllardır duvarda
kaç asır geçti üstünden gözlerinin
kaç çocuk büyüdü yıllardan beri
tekrar mart geldi bu tozlu şehirde
camlara yağmurlar vurdu kaç gece
yazdığım kağıtlar vardı, katladım hepsini
üstünü çizdim çokça kelimenin
bir kitabın ayıracı yaptım onları yine
o kitaplara inandım gittiğinden beri
sesim kısıldı sayıkladım diye ismini
yaktığın kibritleri söndüreyim derken
küllere boğdum tüm kalbimi
varamadım sana denesem de çokça
yolda kaldım yol bana kalmasa da
bir köşeye oturdum kurdum hayalini
gidişin sanki hiç acıtmamış gibi
aramadım hiç kendimi sen dururken
kendi yokluğumu dahi bilmedim belki
başucumda hep bir şiir kitabı
altını çizerken fark ettim seni
seni ne çok özlediğimi
bir rafa kalktı gidişinle birlikte
ezberlesem de unutacağım dizelerini
yok sayılsam de hep vardım bence
koca bir kış geçti, bahar geçti
cemreler düştü yine yerlere
başlamak zorunda kaldım bir şeye
hep denedim hep en baştan
tapamadım yine, başaramadım
nasıl ki gök mavi ve bu aşikar
ben de renksiz kaldım, aç kaldım, nefessiz kaldım
şüphesiz fikirlerim vardı benim de
onlar da soluk kaldı, hastalandı
isteklerim senden sonra noksandı
biri kaldı ve beni aldı
bakır bir yüzüğüm vardı hep yanımda taşıdığım
hala duruyor mu o sende kaldı
bir kahve yaptım hafif şekerli
zaten tadım da yoktu gittiğinden beri
kedim gelir yanıma, mırıldar giderdi
o bile bugün yatağıma gelmedi
yokluğunu doldurmayı denedim bir kaç şiirle
bir film açtım rastgele bir de viski
biraz unuturum desem de nafile
bunca gün bunca gece denedim de
olmayan neydi hep düşlerimde
koca bir kalabalıkta yalnız kaldım
nasıl ki gözlerin mavi ve bu aşikar
ben de renksiz kaldım, sensiz kaldım, öyle kaldım
Bahar Su YALÇIN