Umut bir zehirdir
Yavaş yavaş sana hapsolmuşu sömürür
İyiden yana bir şey kalmaz
İnsan celladına aşık aşık
Divane gezerken
Ansızın yok olur
Güneşten bir pervane aydınlatır seni
oysa
O karanlıkta
Umutta
Sevgide
Beklenti de
Sönüp gitmiştir
Şimdi ateşten kuleler yap
Kül olmaya bile yetmez
Canını acıtanlar
Bir mabedin gölgesinde devleşir
Oysa fitneye secde ettiğin yerde İbrahim ateşe atıldı
Ne zaman adil olmayan yönetici hükümdar oldu
Garip boynundan vuruldu
Nice memleketler mescidi dırarır ateşini yaktı
Umut
Zamanında peygamberi sevre sürükledi
İsa’ya ise çamura sur üfletti
Firavunu çölde bekletti
Şimdilerde çatısı olmayan virane evlerde
Sahipsiz
Bundan sonra bu diyara bahar gelse de
Sulh gelmez
Hacer Elmas