Zamana ürkek ürkek dizdim alışmanın hissini
Gezdim virane olmuş sevmenin kentini
Çarşıda hürlestirdim
Urgan vurduğum kelimeleri
Cesurca konuşur sandım kalemim
Yine kelimeler anlamında sessizliği makam edinmiş
Arındıramadım yılların tahtından
Sanmanın
Kozasında ağ ördü hikmet edindiğim sevgim
Destan yaratırdı beklemek
Ucu görünmeyen sonda karanlığı koynunda beslemiş
Korkusuzca
Kaç yemin ahta baş bükmüş cılız bedenimde
Bir mahremde toprağa niyet etmişTaştan yapılmış bir kent var içimde
Ne söz olup dile vurdu kendini
Ne de bir kitap olup yazdı kendini
Kırk şair toplansa
Bu kente isim bulabilir mi
Kırk mahkeme kurulsa hakkını alabilir mi hayattan
Oysa senden yana ne bir kelam ne bir duygu kalmıştır anlatacak
Senden gidenler fizana bile taş olmuştur
Ama sen bahardan bahçe için
İçinde çoktan tohum ekmişsindir
Hacer ELMAS