Akşam olur bu sokaklara karanlık çöker
Issız bir yağmur yüreğime damlar
Ağaçlar yeni bir mevsime yaprak döker
Ruhumda birikmiş bir hasret gibi dağlar
İnce yürüyorum incitmeden damlaları
Bu gece güzel değildi ay sen ona bakmazken
Sanki kalbime saplanmış sokağın lambaları
Kollarım uyumuştu kollarını sarmazken
Pusu kurmuş her sokak başında sisli yollar
Sensizliğin sokaklarına gebeydim ben
Bir su misali ömür akıp giden yıllar
Yalnızların damlarına bir bacaydım ben
Yinede her sokak başına damla damla bırakıyorum kalbimi
Uyandırmadan yolları bir damla gibi nazikçe
Olurda basarsın üstüne ilk gün ki bastığın gibi
Zira sensiz yaşanmış yıllar çok hadsizce
Abdulmenaf Taşdemir